P A N - TEN WIECZNIE ŻYWY P A - برای همیشه لطفا برای زندگی P A - THE FOREVER LIVING
ریشه های اروپا هستند مسیحی نیست! دست از دروغ گفتن!
ریشه های اروپا هستند مسیحی نیست! این یک افسانه است بلکه یک دروغ تاریخی است. ریشه های بت پرست اروپا، که در آن هر پدیده یا صدور انرژی هر نام خود را داشت. این نام از فرهنگ های مختلف متفاوت بود، اما مردم پراکنده bezkresach و wastelands از اروپا معاصر، از پدیده های مشابه صحبت می کرد، اما نام آنها استفاده کرده اند!
-درباره قرن 4th تصمیم کنستانتین کلیسای کاتولیک ساخته شده است. در آن زمان هزاران نفر از کلیساهای مسیحی کوچکتر و نامربوط وجود دارد، و امپراتوری صدها نفر از "پیامبران" ادعا می شود دوباره تجسم مسیح بود. این آغاز حمله به آموزه های یهودی در اروپا بود. این همچنان به این روز است. نظریه پیدایش یک هسته کمی تغییر از اعتقادات مصر باستان است. آنها از 3 آمده اشغال و از بین بردن ادیان زمین - یهودیت، مسیحیت و اسلام است.
از لحاظ معنوی (باطنی) آنها را به یکی از آنها که اشغالگران از سیاره ما است تابع. این است که با نام های مختلف به نام - خداوند، خدا، خدا، شیطان، مردوک، خالق، و غیره و غیره فقط پس از آن، نهاد امپراتور تغییر نام نهاد پاپ. پادشاهی استقلال بیشتری داده شد، اما با مالیات آنها را پوشش داده است. پادشاهی و امیرنشینهای یک جنگ جنگیدند حتی، اما صدای اسقف رم همواره صدای قدرتمند بوده است.
ساله 966. دولت لهستانی در مناطق وسیعی از صدها طولانی از سال وجود داشته است. اما پس از آن پادشاه مرتد، Mieszko من به تصویب رسید به اصطلاح. غسل تعمید لهستانی، که عملا ادای احترام فئودالی بود. این یک عمل یکپارچه سازی لهستانی به امپراتوری روم جدید، که در سال 476 سقوط نیست می گوید داستان رسمی. بیش از تجدید ساختار سازمانی و یک راهپیمایی به سوی سرزمین اسلاوها آغاز شد. 1945. من فکر می کنم که غسل تعمید در زمان تنها یک Mieszko خائنانه و دادگاه خود را - نقطه اوج این راهپیمایی معروف "فحشاء از Nach اوسترن" در سال 1933 است.
-wiek XII / XIII. آنها تاریخ لهستانی "صفحات از تقویم پاره". با این حال، برای قرن ها اکثریت قریب به اتفاق از جمعیت بت پرست بود. اما حتی پس از آن آنها را تیک امپراتوری شروع به سفت شدن در لهستان. پادشاه بولسلاف II را فراموش کرده اید مطرح شورش، و برای بسیاری از دهه لهستان دوباره رسما بت پرست بود. و پس از آن بار تیره و تار برای ملت ما آمد. دست ارتش از چک و امپراطوری آلمان یک بار دیگر حکومت خود را تحمیل کرده است.
شل شدن -pewne در مدت زمان Jagiellonians رخ داده است. این زمانی است که کراکوف پایتخت اروپا از عرفان و جادوگری بود. از سراسر اروپا در اینجا فرود عرفا، کیمیاگران و ساحران به عمل است.
پادشاهان انتخابی -czasy در درجه اول یک بار سلطه قدرتمند از یسوعیان در سراسر کشور. یسوعیان و پروسی به طور کامل بر مدارس، دانشگاه ها و آموزش و پرورش از جوان در زمان. این یک فرود آرام بود، سرشار از کشور از داخل. که واتیکان تا به حال بیشترین سهم را به پارتیشن لهستانی. برای صدها سال واتیکان با روسیه و پروس را به توطئه به تدریج تضعیف و پس از آن - از فروپاشی کشور ما است. فقط در محدوده III، آخرین برش نگاه کنید. در پروس و اتریش یک کل لهستان امروز بود! واتیکان بنابراین او آنچه را که او خود در نظر گرفته، و روسیه چه او خود را در نظر گرفته.
-Zakazana تاریخ: کلیسای کاتولیک و پارتیشن لهستانی
-XVIII (18) ساله است. سوابق از یکی از تواریخ، که در آن اسقف به جمعیت صحبت می کند خشم امتها: "و حتی در شیطان باور، فقط تنها ده به کلیسا پرداخت می شود." مناطق وسیعی از این کشور هنوز هم بت پرست بودند. بود همزیستی از بت پرستی و مذهب کاتولیک، بیان شده در این ضرب المثل لهستانی وجود دارد: "خدا شمع، و بیخ و بن شیطان". از یک طرف، آنها یکهو در کلیساها در طول خشکسالی دعا کرد. از سوی دیگر، مردم در تسویه جنگل جمع آوری برای دلجویی از "ارواح" به آزار و اذیت خشکسالی پایان نامه خود را ندارد. جهانی نهاد گیاه بود. شاهان و شاهزادگان جادوگران و آلوده بودند. امروز من سرمایه گذاری خواهد شد که می گویند که 99 درصد از دانش گیاهی به سادگی رفته است.
-XIX (19) ساله است. بر خلاف ظاهر، پس از آن بزرگترین پیروزی و دستاوردهای ثبت کلیسای کاتولیک. قرن نوزدهم علوم تاریخی به نام "قرون میانه جدید" است. و در واقع، این قرون وسطی، یک مرجع نمادین به آن دوره بود. خوب، تقریبا. مردم از مناطق روستایی به طور انبوه به شهرستانها در جستجوی رشد اگر سرمایه داری مهاجرت کردند. آنها از ریشه های آن قطع شده بود. پس از آن پیروزی محافظه کاری، پاک دینی، کوتاهی بود. اما «اخلاق مری وایتهاوس"، و بسیاری از این کتاب به عنوان خواندن در مدرسه شناخته شده است، توصیف آن زمان نه چندان قدیمی است.
پس از آن کاتولیک و هویت ناسیونالیستی قطب تاسیس شد. این است که، یک قطب، یک شهروند کاتولیک. من پیشنهاد می کنم شما چیز دیگری تبدیل شود. به عنوان یک شهروند از جهان و زمین می کند غرور و افتخار در اروپا و قطب بودن مانع است. اروپا، با وجود این واقعیت است که آن طول می کشد lewactwa گانگرن و اسلام - هنوز هم قدرت، هیبت و غرور و افتخار. اما همه چیز. حتی در قرن نوزدهم شما می توانید روح بت پرست احساس می کنم. پدربزرگ میکیوویچ یک کلاسیک است. در حال حاضر ما با یک مدرسه کتاب خسته کننده همراه است، سپس آن را هنوز جشن جشن گرفته شد. آن را در قرن نوزدهم بود، پایههای فکری و باطنی آنچه جوانه زده پس از جنگ جهانی دوم است.
این است که، البته، رمانتیسم و "کیش زنان است." فرقه از زن به عنوان الهه که بحد پرستش برساند، اختصاص داده است به او، حتی پرستش. که برای آن می افتد کاملا و بدون حافظه است. این مفاهیم لازم به معرفی آنها به "ذهن جهانی" بود. آنها به عنوان به دوران دیگر، محافظه کار و روستایی لازم بود. در حال حاضر رمانتیسم شروع به آرامی از هم پاشیدن، تعصبات موجود در آن مورد سئوال است. از طریق "فرقه زنان" به عنوان الهی، والا، فرشته - پرورش هیدرا. در حال حاضر زنان تعارف، ستایش، ترشح بزاق تا بچه ها باد - شروع به تقاضای بیشتر و بیشتر. در حال حاضر آنها می خواهید به سادگی ایده آل است.
آنها در حال حاضر نفرت رمانتیک و برای حسن نیت ارائه میدهد آنها پاسخ دوستان. انجمن گفتگوی تجارت اغوا مدت طولانی است که در مورد این واقعیت است که تعارف و خداگونه میداند زنان کار نمی کند و منجر به کشو "نپرداخته"، "متوسط" نوشتن. نشانه ای از بار چیزی است که او در مورد فمینیستی لهستانی کینگا Dunin نوشت. او پیشنهاد آشکار است که Polaki "cebulaki" و bolki نازک است. من نوشت: به طور مستقیم به زنان لهستانی در زمان شوهران سفت و اعراب مهاجم، و یا مرد آلفا.
این واقعیت است که حق احترام و حداقل 10٪ از ستایش، انتظار می رود برای خودمان - در حال حاضر زمان برای "سگ کوچولو ضد انقلاب" است. این گمراهان زمان و نوازندگان چیره روانشناسی. این زمان خوبی برای اضافه کردن پارامتر های جدید به سیستم است. اما "چرخ لنگر سامسارا" به آرامی در پایان خدا کندرو داشت. و در عین حال میلیون نمی فهمم واقعیت در حال تغییر از رمانتیک zachlasta به مرگ قبل از آن تغییر خواهد کرد. این یک موضوع برای یک ستون طیف های دیگر است.
-wiek XX و بیست و یکم. مسیحیت تا به مدت طولانی از اوج تمدن آن ظرفیت و سقوط از هم جدا است. پوسیدگی از داخل، مانند بسیاری دیگر از سیستم های جهانی، در طول این دوره، "جهان roztrzaskujących". حال، خرافات، بسیاری از "اعتقاد قوم"، داستان ها و دولت وجود دارد. در اینجا و در آنجا شما می توانید گیاه را تامین کند. این مصنوعات (آثار) نه چندان دور گذشته است که برای همیشه رفته. اما شما مطمئن هستید؟
Korzenie Europy nie są chrześcijańskie! Przestańcie kłamać!
Korzenie Europy nie są chrześcijańskie! To mit historyczny a raczej kłamstwo. Korzenie Europy są pogańskie, gdzie każde zjawisko czy też każda emanacja energii miała swoją nazwę. Były to nazwy różne dla różnych kultur, ale ludy rozsiane po bezkresach i pustkowiach ówczesnej Europy, mówiły o tych samych zjawiskach, tylko używały swoich nazw!
-Około 4 wieku decyzją Konstantyna powstał kościół katolicki. W tym czasie istniało tysiące mniejszych i nie związanych ze sobą kościołów chrześcijańskich, a po Cesarstwie chodziło setki „proroków” uważających się za powtórne wcielenie Chrystusa. Był to początek inwazji doktryny mojżeszowej na Europe. Trwa to po dziś dzień. Doktryna mojżeszowa to nieco zmodyfikowany rdzeń prastarych wierzeń egipskich. Wywodzą się z niej 3 okupujące i niszczące Ziemię religie – judaizm, chrześcijaństwo i islam.
Pod względem duchowym (ezoterycznym) są one podporządkowane jednej istocie, która jest okupantem naszej planety. Zwana jest ona różnymi imionami – jahwe, allah, pan bóg, szatan, marduk, demiurg, itp itd. Właśnie wtedy instytucję cesarza przemianowano na instytucję papieża. Królestwom dano dużo większą autonomię, ale obłożono je podatkiem. Królestwa i księstwa toczyły ze sobą nawet wojny, ale głos biskupa Rzymu zawsze był głosem potężnym.
-rok 966. Państwo polskie na ogromnych obszarach istniało od długich setek lat. Ale ówczesny król-odstępca, Mieszko I, przyjął tzw. chrzest polski, który był de facto hołdem lennym! Był to akt włączenia Polski do nowego cesarstwa rzymskiego, które nie upadło w 476 roku jak mówi oficjalna historia. Tylko przeszło organizacyjną restrukturyzację i rozpoczęło marsz ku ziemiom Słowian. Kulminacja tego marszu to słynny „drang nach ostern” w latach 1933 – 1945. Dodam jeszcze, że chrzest przyjął tylko wiarołomny Mieszko i jego dwór.
-wiek XII / XIII. Są to „wyrwane kartki z kalendarza” polskiej historii. Jeszcze przez długie wieki zdecydowana większość społeczeństwa była pogańska. Jednak już wtedy kleszcze cesarstwa zaczęły się zaciskać na Polsce. Król Bolesław II Zapomniany podniósł bunt, i przez wiele dziesięcioleci Polska znowu oficjalnie była pogańska. I wtedy nadeszły czasy ponure dla naszego narodu. Rękoma wojsk czeskich i niemieckich cesarstwo znów narzuciło swoje panowanie.
-pewne poluźnienie przyszło za czasów epoki Jagiellonów. To wtedy Kraków był europejską stolicą mistyki i czarnoksięstwa. Z całej Europy zjeżdżali się tu mistycy, alchemicy i czarnoksiężnicy na praktyki.
-czasy królów elekcyjnych to przede wszystkim czasy potężnej dominacji zakonu jezuitów nad krajem. Jezuici i prusacy całkowicie przejęli szkoły, uniwersytety i wychowanie młodych. Był to cichy desant, rozsadzenie kraju od środka. To Watykan miał największy wkład w rozbiory Polski. Przez setki lat Watykan spiskował z Rosją i z Prusami w celu stopniowego osłabienia, a potem – upadku naszego kraju. Popatrzcie tylko na granice III, ostatniego rozbioru. W granicach Prus i Austrii znajdowała się cała dzisiejsza Polska! Watykan dostał więc to, co uważał za swoje, a Rosja to, co uważała za swoje.
–Zakazana historia: kościół katolicki a rozbiory Polski
-XVIII (18) wiek. Zapiski z jednej z kronik, w której biskup przemawia do oburzonych tłumów pogan: „A wierzcie choćby w samego czarta, byle byście tylko dziesięcinę kościołowi płacili„. Rozległe obszary kraju wciąż były pogańskie. Istniała koegzystencja pogaństwa i katolicyzmu, wyrażona w polskim przysłowiu: „Bogu świeczkę, a diabłu ogarek„. Z jednej strony, modlono się masowo w kościołach podczas suszy. Z drugiej strony, lud zbierał się na leśnych polanach, by przebłagać „duchy„, by nie nękały ich tęże suszą. Powszechna była instytucja zielarki. Królowie i książęta mieli swoich magów i trucicieli. Dziś zaryzykuję stwierdzenie, że 99% wiedzy zielarskiej po prostu przepadło.
-XIX (19) wiek. Wbrew pozorom, to wtedy największe triumfy i zdobycze zanotował kościół katolicki. XIX wiek jest w naukach historycznych nazywany „nowym średniowieczem„. I rzeczywiście, było to średniowiecze, symboliczne nawiązanie do tego okresu. No, prawie. Ludzie z wsi masowo migrowali do miast w pogoni za rosnącym wtedy kapitalizmem. Byli odcinani od swoich korzeni. To właśnie wtedy triumfy świecił konserwatyzm, purytanizm, dulszczyzna. Przecież „Moralność pani Dulskiej” i wiele tego typu książek znanych jako lektury szkolne, opisuje te nie tak dawne czasy.
To wtedy powstała katolicka i nacjonalistyczna tożsamość Polaka. Czyli: Polak, katolik, obywatel. Ja proponuję z kolei coś innego. Bycie obywatelem wszechświata i Ziemi nie wyklucza dumy z bycia Europejczykiem i Polakiem. Europa, pomimo tego że toczy ją gangrena lewactwa i islamu – to wciąż potęga, podniosłość i duma. Ale do rzeczy. Jeszcze w XIX wieku czuć było pogańskiego ducha. Mickiewiczowskie dziady to klasyk. Teraz nam się to kojarzy z nudną książką szkolną, wtedy to było wciąż odprawiane święto. To właśnie w XIX wieku powstały ideologiczne i ezoteryczne fundamenty pod to, co zakiełkowało dopiero po II wojnie światowej.
Chodzi oczywiście o romantyzm i „kult kobiety„. Kult kobiety jako bogini, którą się ubóstwia, poświęca dla niej, wręcz oddaje cześć. Dla której zakochuje się absolutnie i bez pamięci. Te pojęcia były konieczne, by wprowadzić je do „umysłu globalnego„. Były konieczne jak na tamtą, konserwatywną i nieociosaną epokę. Teraz romantyzm zaczyna się powoli rozpadać, jego dogmaty są podważane. Poprzez „kult kobiety” jako istoty boskiej, wzniosłej, anielskiej – wyhodowaliśmy hydrę. Teraz kobiety napompowane komplementami, uwielbieniem, ślinieniem się facetów – zaczęły żądać coraz więcej i więcej. Teraz chcą po prostu ideału.
One już romantykami gardzą i dla grzeczności nazywają ich przyjaciółmi. guru uwodzicieli od dawna piszą o tym, że komplementowanie i ubóstwianie kobiety nie działa i prowadzi do szufladki „dziwak„, „przeciętniak„. Znakiem czasów jest to, co napisała o Polakach feministka Kinga Dunin. Zasugerowała wprost, że Polaki to „cebulaki” i cienkie bolki. I napisała wprost, żeby polskie kobiety brały za mężów jurnych i agresywnych arabów, czyli samców alfa.
Teraz jest czas na „samczą kontrrewolucję” – na to, by praw do szacunku i choćby 10% tego uwielbienia, oczekiwać dla nas samych. To czas uwodzicieli i wirtuozów psychologii. To dobry czas, by dodać nowe parametry do systemu. Ale „koło zamachowe Samsary” mieli powoli, w końcu Bóg nierychliwy. I jeszcze miliony nie rozumiejących zmieniających się realiów romantyków zachlasta się na śmierć, zanim to się zmieni. To temat na zupełnie inny felieton.
-wiek XX i XXI. Chrześcijaństwo osiągnęło już dawno szczyt swojej cywilizacyjnej wydolności i rozpada się. Gnije od środka, tak jak mnóstwo innych globalnych systemów, w tym okresie „roztrzaskujących się światów„. Wciąż jednak istnieją przesądy, liczne „wiary ludowe„, bajki i podania. Tu i ówdzie spotkać można zielarki. Są to artefakty (relikty) wcale nie tak dawnej przeszłości, która odeszła na zawsze. Ale czy aby na pewno?
...
Chciałbym zauważyć że nie
tylko derwisze z sekty
Tariqa Kasnazaniyyah potrafią robić coś
takiego , ale też uczniowie Zakonu Sufi Chishty ...
Od ponad tysiąca lat członkowie pewnych bliskowschodnich sekt potrafią w stanie transu dokonać niezwykłych
rzeczy ze swym ciałem. Prowadzone
od niedawna badania
mają na celu odnalezienie źródeł ich
mocy.
W połowie X
IX wieku wyznający doktrynę
sufizmu szejk A
BDUL Karim z północnego Kurdystanu za namową swojego mistrza udał się do pustelni w górach. Przez dwa lata nie dawał znaku życia i w końcu jego rodzina uznała, że umarł. Pewnej nocy Karim ukazał się we śnie swemu bratu, zdradzając mu miejsce swojego pobytu. Następnego dnia rodzina odnalazła go w górach i sprowadziła do domu. Po powrocie Karim twierdził, że przez te dwa lata obcował z Bogiem i że w stanie głębokiej medytacji
powierzony mu został "kasnazan" - "sekret, którego nie zna nikt." Z tego powodu
bractwo sufich założone przez Karina przyjęło nazwę "Tariqa Kasnazaniyyah", co
oznacza "droga nieznana nikomu."
Sufizm jest kierunkiem mistycznym w islamie, koncentrującym się na poszukiwaniu pozazmysłowego kontaktu z Bogiem. Ukształtował się na przełomie VII i VIII wieku i od tego czasu jego wyznawcy znani byli ze swoich paranormalnych zdolności, na przykład umiejętności zadawania
sobie ran, które w sposób bezbolesny i natychmiastowy goiły się. Także sekta Tariqa Kasnazaniyyah stała się słynna z tego, że w czasie specjalnej inicjacji obdarza swoich członków zdolnością zadawania sobie bezbolesnych ran, które natychmiast się goją. Od połowy lat 80 - tych Jaman N. Hussein, młody fizyk, który ukończył uniwersytet w Bagdadzie próbuje wyjaśnić fenomen niezwykłych umiejętności członków Tariqa Kasnazaniyyah. Husseinowi udało się dotrzeć do szejka Muhammada al.-Kasnazani, obecnego mistrza sekty, którego poprosił o zgodę zbadania niektórych derwiszy w warunkach laboratoryjnych. Naukowiec miał nadzieję, że w ten sposób uda mu się odkryć źródło ich mocy.
Ku radości Husseina szejk wyraził zgodę na przeprowadzenie testów i poprosił swoich
uczniów o dobrowolne poddanie się badaniom. Mistrz zgłosił nawet gotowość
pokrycia części kosztów badań, o ile Husseinowi uda się znaleźć także inne źródła
finansowania. W ten sposób powstał Paramann Programme Laboratories w Ammanie w Jordanii, gdzie w 1988 roku przeprowadzono 50 eksperymentów z udziałem
28 członków sekty. Wyniki tych eksperymentów dopiero od niedawna są znane zachodniej nauce. Nie odkażonymi szpikulcami derwisze przebijali sobie policzki, język, podbródek, uszy, szyję, ramiona, klatkę piersiową, brzuch. Młotkiem wbijali sobie sztylety w bok czaszki i pod oczy. Gryźli i połykali szkło oraz ostrza, trzymali w rękach i w zębach rozgrzane do czerwoności metalowe płyty, na czas od pięciu do piętnastu sekund przystawiali sobie do twarzy, ramion i nóg rozpalone pochodnie, wreszcie wystawiali język na ukąszenia jadowitych węży i skorpionów. W żadnym z obserwowanych przypadków derwisze nie przejawiali oznak bólu. Rany goiły się i znikały w ciągu kilku sekund. Zwykle przez chwilę w miejscu rany pojawiało się kilka kropelek krwi, w rzadkich przypadkach dało się zauważyć kilkucentymetrową krwawą ranę, która wkrótce znikała. Nie dochodziło do infekcji, pomimo, że używane przedmioty nie były sterylnie czyste.
"Przed, w trakcie i po doświadczenie derwisze zachowywali pełna świadomość otaczającej ich rzeczywistości i zdolność reakcji na bodźce zewnętrzne", twierdzi Hussein, "ich ciało, zmysły i umysł były im całkowicie posłuszne i nie wykazywały żadnych oznak utraty kontroli, zaburzeń postrzegania ani innych przejawów odmiennego stanu świadomości." Różnorakie pomiary fizjologiczne także nie wykazały żadnych
odchyleń od normy. Co szczególnie interesujące, nie zaobserwowano zmian w wykresie fal mózgowych EEG. Po miesiącach intensywnych analiz naukowcy musieli w końcu zaakceptować to, co zostało im powiedziane na samym początku: zdolność
samouzdrawiania, której sami derwisze nie potrafią wytłumaczyć, została im udzielona w momencie inicjacji do sekty. Obrzęd inicjacyjny obejmuje
religijne pouczenia i
recytację przyrzeczeń, jednak nie one mają związek z niezwykłymi zdolnościami adeptów. Do ich otrzymania niezbędne jest, by jeden z nielicznych, specjalnie wybranych
mistrzów przez trzy minuty trzymał rękę na głowie kandydata. Co ciekawe, derwisze nie potrafią uleczyć przypadkowo otrzymanej rany.
Naukowcy odkryli także, że niektórzy szczególnie uzdolnieni, nie będący przy tym mistrzami, posiadają zdolność cza
sowego przekazywania swoich zdolności osobom spoza sekty, nawet jeżeli te osoby ich nie
pragną. W kilku zbadanych przypadkach taka "spontaniczna transmisja" przyjmowała charakter permanentny, tzn. nie-derwisze pozyskiwali stałą
moc bezbolesnego samookaleczenia i samouzdrawiania. Niektórzy derwisze mogli także pozbawiać nie-derwiszy tych niezwykłych mocy, nawet jeżeli nie zostały one udzielone przez nich samych i były praktykowane od wielu lat. W rzadkich przypadkach nie-derwisze obdarzeni niezwykłymi zdolnościami mogli przekazywać je innym nie-derwiszom. Badacze zaczęli z wolna dochodzić do przekonania, że wbrew ogromnej literaturze sugerującej, iż te niezwykłe zdolności związane są z pewnym odmiennym stanem świadomości generowanym przez samego derwisza, mamy tu do czynienia nie tyle z jakąś wewnętrzną mocą co z pewną zewnętrzną siłą
Z zewnątrz
Zauważono na przykład, że wyczyny poszczególnych derwiszy były niezależne od tego, czy inicjacja miała miejsce minutę czy 20 lat temu, czy dana jednostka była zdrowa czy chora, czy wierzyła ona w rzeczywisty charakter swoich umiejętności, wreszcie czy miała ochotę na ich prezentację czy też nie. Wyglądało na to, że dokonania te nie miały żadnego związku z predyspozycjami psychicznymi i osobowościowymi człowieka, takimi jak wiedza i rozumienie swoich umiejętności, motywacja, wiara czy potrzeby. Fakt, że w mózgu derwisza nie zachodzą żadne zmiany, wskazuje na to, iż znajduje się on w mocy jakiejś zewnętrznej siły. "Szczególnie ekscytujące jest to", mówi związana z programem dr Shetha al.-Dargazelii, która obroniła doktorat na brytyjskim uniwersytecie w Durham, "że możemy mieć tu do czynienia z jakąś formą inteligentnej energii uzdrawiającej, jakościowo całkowicie różnej od wszelkich form energii dotychczas znanych nauce." Współczesna nauka niechętnie odnosi się do badań nad opisywanymi tu zjawiskami. Zdaniem wielu uczonych wnioski wyciągnięte z eksperymentów są częstokroć wewnętrznie sprzeczne, co sugeruje, że badaniom takim brak rzetelnej intelektualnej podstawy. W swoich pracach i prezentacjach uczeni zaangażowani w badania w Paramann Programme Laboratories pragną położyć fundament pod naukową analizę niezwykłych umiejętności derwiszy i innych podobnych fenomenów. Dotarcie do źródła i ujarzmienie mocy przejawiającej się w czasie praktyk prezentowanych przez derwiszy pozwoliłoby człowiekowi wejść w posiadanie ogromnej i dlatego potencjalnie niebezpiecznej siły. Mimo to, najważniejszym celem naukowców zajmujących się tym problemem jest udostępnienie zdolności samouzdrawiania ogółowi ludzi.
Trudne zadanie
Louay J. Fatoochi, absolwent fizyki uniwersytetu w Durham i bliski współpracownik Jamala Husseina, powiedział, że "zanim osiągniemy pewną biegłość w kontrolowaniu tych zdolności i wykorzystamy je w medycynie, konieczne jest, aby były one przynajmniej w jakimś stopniu zrozumiałe dla ogółu." Zdaniem Jamala Husseina i jego kolegów tendencja w nauce zachodniej do bagatelizowania, a nawet negowania realności opisywanych tu zjawisk wiąże się z nieprzychylną atmosferą polityczną wokół Bliskiego Wschodu, co bardzo utrudnia pracę badaczom z Paramann Programme Laboratories. Jak dotąd Hussein zaprezentował swoich derwiszy na konferencjach w Indiach, w Brazylii i na Krymie oraz w Bagdadzie, poświeconych kolejno: medycznym zastosowaniom jogi, medycynie alternatywnej i niekonwencjonalnym metodom uzdrawiania. Naukowiec z Ammanu stara się zorganizować konferencję, w trakcie której mógłby przedstawić umiejętności członków sekty uczonym zachodnim. W tym celu próbuje namówić renomowanych przedstawicieli świata nauki do stworzenia międzynarodowego zespołu badawczego zajmującego się fenomenem bezbolesnych samookaleczeń. Jakie są szanse, że mu się powiedzie? Zdaniem Husseina trudno o jakiekolwiek prognozy - jest to kolejny, "sekret, którego nie zna nikt." Naukowiec głęboko jednak wierzy w to, że 150 lat temu, na górskim szczycie w północnym Kurdystanie ludzkości została powierzona moc samouzdrawiania. "Sekret, którego nie zna nikt", który otrzymał od Boga szejk Abdul Karim i który przekazywany jest z pokolenia na pokolenie, nadal pozostaje spowity tajemnicą.
W trakcie malezyjskiej ceremonii Kaavadi w ciało znajdującego się w stanie transu ascety wbijanych jest 108 igieł. Po ich wyciągnięciu nie widać śladu krwi ani ran.
Chodzenie po ogniu
Sceptycy uważają, że chodzenie boso po rozżarzonych węglach nie jest żadnym wielkim wyczynem. Ich zdaniem nawet przy temperaturze 700 stopni Celsjusza półsekundowe zetknięcie stopy z żarem nie wystarcza do przekazania znaczących ilości ciepła. Naukowcy a Ammanu zajęli się także tą sprawą, chociaż odporność na działanie ognia zaobserwowana u badanych przez nich derwiszy nie obejmowała chodzenia po rozżarzonych węglach. Doszli oni do wniosku, że zdolność ta także może być przekazywana, jednak nie w kontrolowany sposób. Niektórzy potrafiący chodzić po ogniu mogą nagle stracić tę umiejętność i ulec poważnym poparzeniom, inni nieoczekiwanie ją nabywają. Badacze z Paramann Programme Laboratories są jednak zgodni, że zjawisko to nie jest związane z niskim przewodnictwem ciepła
cDRs
